«Το χάραμα επήρα
του Ήλιου το δρόμο,
κρεμώντας τη λύρα
τη δίκαιη στον ώμο,
κι’ απ’ όπου χαράζει
ως ότου βυθά,
τα μάτια μου δεν είδαν τόπον ενδοξότερον
από τούτο το αλωνάκι .»
γράφει ο Σολωμός από τη μια μεριά, ενώ ο Παλαμάς είναι σαν ν’ απαντάει, χρόνια μετά
«Στο χώμα τούτο πάντα ανθούνε
κι έχουν αθάνατη ζωή
και μας θαμπώνουν, μας μεθούνε
νεράιδες, ήρωες, θεοί!»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου